نه به غیر مستحق بخشش کنید و نه از راه بخل، راه احسان بر خویشان بندید آنکس که در غیر راه عدالت و انصاف، احسان کند، از جود و بخشش خویش بهره اى نبرد. جز این نیست که به هنگام این احسان، آدمیان فرومایه و مردم نادان، او را تمجید و ستایش کنند و درباره او سخنان ظاهرفریب و اغراق آمیز گویند. از این رو چنین کردار نابجائى هرگز احسان نیست و چنین شخص احسانگرى کار خیرى در راه خدا و بخاطر خداى انجام نداده است، بلکه در راه جود و بخشش، بخل ورزیده و راه احسان را در حق انسان بسته است آنرا که خداوند، ثروتى و مکنتى عطا فرمود، سزاست که دست خویشان گیرد و در یارى آشنایان کوشد. رواست که بر خوان ثروتش همه بنشینند و فقیر، از بند بى برگى و بى چیزى برهد و درویش گرفتار، بتواند از ثروت او اداى دین کند. باید چنین مسلمانى غنى، در برابر رویدادها و پرداخت حقوق انسانها و طلب ثواب از این احسانها، شکیبائى پیشه کند. زیرا - اگر خدا بخواهد- توفیق در راه این بخشش ها، در این جهان موجب عزت و خوشنامى است و در آن سراى باقى، باعث وصول به حشمت و فضیلتهاى الهى میگردد .